استخاره با تسبیح
استخاره یکی از روشهای تصمیم گیری در فرهنگ ماست که در موقع قرارگیری در دوراهی تصمیم به انجام یک کار یا انصراف از انجام آن، کاربرد دارد که یکی از رایج ترین اسخاره ها در فرهنگ ما، استخاره با تسبیح است که ریشه در تعالیم دینی و اعتقادات ما مسلمانان دارد و شاید شما هم چندبار آنرا تجربه کرده باشید. پایگاه آموزشی نگارستان در راستای رسالت آموزشی خود، مروری دارد برروشهای صحیح استخاره با تسبیح بر اساس دو روایت نقل شده از بزرگان و ائمه، که امید است مورد توجه و استفاده شما عزیران قرار گیرد.
روایت از شیخ بهایى
از بزرگان و اساتیدم شنیدم که این دستورالعمل از حضرت ولىّ عصر(علیه السلام) درباره استخاره با تسبیح رسیده است. تسبیح را به دست راست میگیرى و سه بار صلوات مى فرستى و آنگاه قسمتى از تسبیح را با دست چپ مى گیرى و دوتا دوتا رد مى کنى. اگر در پایان یک دانه باقى ماند، به معناى إفعل به معنی انجام بده است و اگر دو دانه باقى ماند، مفهوم آن لاتفعل به معنی انجام نده است.
روایت از امام صادق(ع)
به هنگام استخاره با تسبیح نخست یک مرتبه سوره حمد را مى خوانى و آنگاه سه بار سوره توحید (قل هو اللّه...) را و آنگاه پانزده مرتبه صلوات مى فرستى، سپس مى گویى:
اَللّهُمَّ إِنّى أسْئَلُکَ بِحَقِّ الْحُسَینِ وَجَدِّهِ وَأَبیه، وَ أُمِّهِ وَ أَخیهِ، وَ الاَْئِمَّةِ مِنْ
خدایا از تو مى خواهم، به حقّ حسین و جدّش و پدر و مادر و برادر و امامان از
ذُرِّیَّتِهِ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَ أنْ تَجْعَلَ لِىَ الْخِیَرَةَ فی
نسلش این که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و خیرم را در این تسبیح
هذِهِ السَّبْحَةِ، وَ أَنْ تُرِیَنی ما هُوَ الاَْصْلَحُ لی فی الدِّینِ وَالدُّنْیا، اَللّهُمَّ إنْ
قرار دهى و آنچه را که صلاح دین و دنیایم است به من نشان دهى. خدایا اگر
کانَ الاَْصْلَحُ فی دینى وَدُنْیایَ، وَ عاجِلِ اَمْری وَ آجِلِهِ، فِعْلَ ما اَنَا عازِمٌ
مصلحت دین و دنیا و امروز و فردایم در انجام کارى است که قصد آن را دارم،
عَلَیْهِ، فَأْمُرْنی، وَإلاّ فَانْهَنی، إنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ.
پس مرا بدان فرمان ده! وگرنه مرا از آن نهى کن; چرا که تو بر انجام هر کارى توانایى.
پس از آن، قسمتى از تسبیح را مى گیرى و آن را مى شمارى و با عدد اوّل مى گویى (سُبْحانَ اللهِ) و با عدد دوم مى گویى (أَلْحَمْدُلِلّهِ) و با عدد سوم مى گویى (لا إِلهَ اِلاَّ اللّهُ) و به همین ترتیب پیش مى روى; در پایان اگر دانه آخر شمارش، سُبحان الله بود، مخیّر میان فعل و ترک هستى و اگر أَلْحَمْدُللهِِ بود، نشانه امر است و آن را انجام مى دهى و اگر لا إِلهَ اِلاَّ اللّهُ بود، نهى است و آن را ترک مى کنى.
