سرمایه عمر موهبتی الهی

زندگی ما همچون خوان گسترده ای است که همه نوع غذایی داخل آن موجود است و شما با توجه به وضعیت سلامت جسمانی، مزاجی و گوارشی خود میتوانید از این خوان گسترده بهرمند شوید، البته در یک محدوده زمانی مشخص و معین. در این دنیا نیز خداوند همه نعمات را در خوان رحمتش، در دسترس ما قرار داده و این ما هستیم که با توجه به خواسته ها، آرزوها، بلند پروازیها، کمال گرائیها و اراده های خود برای رسیدن به انتهای کمال میتوانیم از قسمتی از آن نعمات به فراخور میزان وجود پارامترهای یاد شده در خودمان برخوردار شویم. البته باز هم تاکید میکنیم که در یک بازه زمانی با لحاظ شرائط مکانی و زمانی خاص.

تصور کنید شما برنده یک مسابقه شدید که جایزه اتان اینست که بانک هر روز صبح یک حساب با موجودی هشتاد و شش هزار و چهارصد دلار برایتان باز می کند با این محدودیت که شما مجبور به هزینه کردن آن پول در طول روز جاری هستید. البته قادر هم نخواهید بود که این پول را به حساب دیگران انتقال دهید و بانک نیز در هر زمان که اراده کرد میتواند حساب شما را مسدود کرده و واریز جایزه را نیز متوقف کند. حال باید چکار کرد تا پس از بسته شدن حساب، افسوس زیادی عاید ما نشود و در زمان برقراری جایزه چه سرمایه گذاری کرده باشیم که اکنون منافعی را همچنان کسب کنیم؟

شاید فکر کنید که چه آرزوی  خیال بافانه و بعیدی را برای خود تصور کرده ایم که صد البته بسیار بندرت برای کسی چنان اتفاقی می افتد. اگر اینطور فکر میکنید سخت در اشتباهید چون همه ما این حساب جادویی را در اختیار داریم و آن حساب جادویی زمان است. آری هرروز که از خواب بیدار میشوید هشتاد و شش هزار و چهارصد ثانیه در اختیار ما قرار میگیرد که ناچاریم تا پایان روز آنرا مصرف کنیم، زیرا نمیتوانیم آنرا برای روز بعد ذخیره کنیم و با تاسف می بینیم که لحظه هایی را که زندگی نکرده ایم، از دست داده ایم. دیروز ناپدید شده است و هرروز صبح، جادویی تازه از راه میرسد و هشتاد و شش هزار و چهارصد ثانیه به ما تحویل میشود. یادمان باشد  که من و شما فعلا از این نعمت برخورداریم و روزگار میتواند در هر لحظه و بدون اطلاع ما این چرخه را متوقف کند، در حالیکه ما در باتلاق اندوه فرصتهای از دست رفته دیروز و دلهره فرداهای نیامده، دست و پا میزنیم، بدون وجود روزنه ای از امید برای نجات از این باتلاق شوم.

پس بیایید زمان ارزشمندی را که به رایگان در اختیار ما قرار داده اند، در جهت رشد و تعالی انسانیت هزینه کنیم.

بیایید تا پدران و مادران خود را داریم، نوازش و احترامشان کنیم تا مجبور نباشیم بر سر مزارشان بابت کارهایی که می توانستیم انجام دهیم و ندادیم، اشک بریزیم.

بیایید تجلی مهر و دست نوازشگر خود را از سر بچه های یتیم دریغ نکنیم.

بیایید پندار، گفتار و کردار نیک را بعنوان وجه اشتراک همه ادیان سرلوحه زندگی خود قرار دهیم تا دنیا را جای بهتری کنیم برای زندگی کردن.

بیایید از زمان و موجودی باقیمانده، کمال استفاده و لذت را ببریم که مشخص نیست دوباره چشمان ما، طلوع صبحی دیگر را نظاره گر باشد.