تفاوت انسان بی شعور با انسان احمق

همه ما گاهی احمق می شویم اما همه بی شعور نیستیم، حالا بعضی ها کمتر و بعضی ها بیشتر. حقیقت اش را بخواهید فرد احمق مجرم نیست، بیمار است، بدین گونه که معمولاً احمق ها آگاهانه دست به حماقت نمی زنند. خیلی از آن ها حتی فکر می کنند که خردمند و دانا هستند بنابراین احمق ها بیشتر از آن که موجب تنفر شوند، مایه ترحم اند.  

بی شعورها داستان شان با احمق ها فرق دارد

کسی که از منت های سمت چپ خیابان، راه صد نفر را می بندد تا به سمت راست برود، بی شعور است

کسی که برای دادن آب میوه یک خیابان را می بندد، بی شعور است

کسی که ساعت سه صبح بوق می زند، بی شعور است

کسی که جلو تمام زنان مسیر ترمز می کند، بیشعور است

کسی که در خیابان باریک دوبله پارک می کند، بی شعور است

کسی که شب تمام مسیر را نور بالا می رود، بی شعور است 

اینها بی شعورند، حالا یا از نوع احمق بی شعور یا از نوع پروفسور بی شعور

 

احمق بودن درد ندارد، درمان هم ندارد، ربطی هم به شعور ندارد

بی شعوری از جای دیگری می آید

از خانه و مدرسه، از سرانه مطالعه، از خودشیفتگی، از بی وجدانی

بی شعوری، هم واگیر دارد، هم درد دارد و هم درمان

 

مشکل ما احمق ها نیستند

مشکل ما هیچوقت احمق ها نبوده اند

مشکل ما، بی شعورها هستند 

 

برگرفته از کتاب بی شعوری اثر خاویر کرمنت